Kupa

Firma, w której pracuję, jest bardzo ambitna i niesamowicie postępowa - zwłaszcza wziąwszy pod uwagę całokształt zdarzeń i zjawisk fizycznych na Wyspie. Naprawdę świetnie się pracuje. Jednym z elementów odjechanej nowoczesności jest tzw. "Centrum Klienta". Pomysł niezły - jest to zestaw złożony z kilku mniejszych lub większych salek gdzie zaprasza się klientów i robi im szoł taki, że ściągają majty przez głowę i nimi wywijają wyjąc (przynajmniej taka jest wizja). Albo prowadzi się szkolenia, które mogłyby spokojnie służyć za materiał badawczy do pracy pt. "Obserwacja osobników, którzy cały swój wysiłek wkładają w to żeby nie zasnąć i zwalić się z krzesła w kłąb kabli pod stołem". Żarty żartami, ale wygląda to profesjonalnie i z rozmachem. I taki wizerunek firmy malujemy (fakt, ławkowcem, ale malujemy) oszołomionym klientom.

Ostatnio mój szef zaprosił klientów na pokaz naszych najnowszych gadżetów, które mają wgnieść w krzesło, przyrypać młotem i sponiewierać jak dobra ukraińska wódka pędzona z paliwa lotniczego. Jeżeli sobie obejrzycie jak Steve Jobs pokazywał wszystkim pierwszego iPhone'a to macie pojęcie jak to wygląda w makro-skali (naprawdę polecam miłośnikom telefonów - to było raptem 6 lat temu). Na drugim końcu skali mamy coś takiego co w sumie też wtłacza w fotel, ale inaczej. Prezentacje naszej firmy - z całym szacunkiem - są  gdzieś pośrodku. Ale założenie jest takie, że ma być wszytko "ful serwis, profeszynal i entertejnink". OK.

Klienci przyjechali - nawet dosyć tłumnie jak na niewielką firmę. Odnaleźli naszą siedzibę wtłoczoną gdzieś w połowie drogi między stepami akermańskimi Ngwane-Suazi a lodowymi pustyniami wschodniego Szpicbergenu - naprawdę "siedzimy" tam gdzie głupieje nawet zachodnioniemiecka nawigacja satelitarna i miejscowy autochton. Nie wiem kto wpadł na pomysł umiejscowienia firmy w kompletnych zaoranych burokach "Anglii Ź", ale miał dobre poczucie humoru. Klienci, oczywiście odziani w drogie garnitury i wyszukane garsonki - zdecydowanie "mast hew" wyspiarskiego biznesu - wytoczyli się ze swoich BMW, Mercedesów i Audi (w Anglii ostatnie samochody produkowało się w latach 70-tychi i wyglądały tak). Wytoczyli się i ... zostali powaleni na ziemię nagłym, niespodziewanym atakiem lokalnego żywiołu. Sponiewierała ich siła, której nie da się oprzeć, nie da się z nią walczyć, nie da się jej usunąć z umysłu, rzeczywistości. Ona JEST.

A mianowicie lokalny farmer (tak, jesteśmy w takim miejscu, że za sąsiadów - zamiast podobnych firm - mamy zlikwidowaną linię kolejową, jakieś naddnieprzańskie oczerety i okoliczne pola) stwierdził, że wiosna nam nastała (znaczy - deszcz jest cieplejszy) i trzeba wziąć się "za pole". Więc wywalił na środku pola KUPĘ i nawiózł nią rzeczone pole. Gdyby to działo się w ojczyźnie, i kupa i traktor byłyby skromne - na tyle na ile stać skromnego farmera - i wszystko rozeszłoby się po kościach.

Nie na WYSPIE...

Na polu nagle zmaterializowała się oszałamiająca góra gówna chyba o wysokości z 15 metrów, pojemności nieokreślonej i sile rażenia 10 w skali Richtera. Rano przyjechała ekipa, której sprzęt spokojnie wystarczyłby do wybudowania Tamy Trzech Przełomów i rozwiozła kał po polu. Dokładnie. Z namaszczeniem. W ruch poszły nuklearne traktory, rozrzucarki gówna napędzane wodorem i zupełnie mi nieznane urządzenie wyglądające jak rodem z "Terminatora XIV".

Efekt?

W całej okolicy tak zapierdzielało obornikiem, że pracować się nie dało po zamknięciu wszystkich drzwi, okien i aplikacji w Windows. Smród obezwładniał, odbierał chęć do życia, wywoływał apatię, zobojętnienie na los bliźniego i wstręt do klienta. Waliło tak, że nawet Wyspiarze zwrócili na to uwagę.

I w tak dokładnie i precyzyjnie przygotowane tło (po angielsku można byłoby tu zastosować słowo "ambient" które idealnie pasuje do ww kupy) ... wjechali klienci. Żeby zobaczyć nowoczesną firmę. Żeby doświadczyć technologicznej rewolucjji, o której nikomu się nie śniło. Żeby pełną piersią zaczerpnąć i ... zwiędnąć myśląc "ja pierdzielę, ale tu wali".

Oczywiście, Wyspiarze, zamiast podać rolnika do sądu albo zastrzelić i uprzątnąć pole napalmem, rzucali drobne i dobrze wyważone żarty na temat "klimatu wsi", a klienci dali się obezwładnić nowoczesnej fali technologii i - dziękując wylewnie po wydarzeniu - rozjechali się do domu.

Czy tylko ja, wsiadając do auta po pracy, zdałem sobie sprawę, że w okolicy śmierdzi kupą tak, że nie da się pracować, żyć i myśleć?

Ale to tylko WYSPA :-).