Wye Valley (Peak District)
sobota, 18 kwietnia 2009
Znowu ładny łykend, szkoda było siedzieć w domu. Dzisiaj dla odmiany udaliśmy się nie na zachód do Walii, tylko wręcz przeciwnie. Pojechaliśmy w Peak District, który jest terenem mniej-więcej górzystym. Dlaczego mniej-więcej? Gdyż wysokości względne są tam niewielkie, rzędu 300 - 600 m n.p.m., co to dla nas... Teren jest pofalowany, podejścia dość ostre chociaż niedługie, i strome stoki. Za to gdy człowiek wlezie na górę, to potem może wlec się godzinami jednym pasmem praktycznie nie zmieniając wysokości. Pagóry są zazwyczaj łyse, okraszone skałkami i pastwiskami, a jesienią są (podobno, bo niestety nie widziałam) FIOLETOWE od wrzosów. Nieliczne drzewa znajdują się w dolinach. Cały Peak District wygląda bardzo surowo przez ten brak drzew i krzewów, co nie zmienia faktu, że jest tam naprawdę bardzo ładnie, a doliny są często przepiękne.
Dzisiaj ze względu na kiepski stan zdrowia Mieszczyka (baaardzo długi wieczór z kumplem i zbyt wiele piwa) wybraliśmy się na lajtowy spacer, zatem żadnych 'szczytów' (hihihi), jeno powolny spacerek godny emerytów dnem doliny Wye. Pogoda według synoptyków miała być 'brilliance' i daliśmy się na to nabrać. Na szczęście jako starzy wyjadacze mieliśmy ze sobą ciepłą odzież. Nie padało, ale miało być słonecznie, tymczasem na samym początku wycieczki słońca niemalże nie było, za to wizgało wiatrem. Brrr... Mężysko narzekało, że zdjęcia kiepskie - fakt, ale coś tam wybrałam do zilustrowania wycieczki.
Oto początek doliny (na białe niebo proszę nie zwracać uwagi):
Rzeczka jest niesamowicie czysta, mimo że przepływa przez wioskę. Oto jej dno:
Wodorosty widoczne jak przez szybę...Nijak nie potrafiłam zmusić Mężyska, żeby robiło mi zdjęcia roślinek. Powiedziało, że nie potrafi. A po drodze widzieliśmy prześliczne, maleńkie storczyki! Może uda mi się wyciągnąć zdjęcie od Duśki.
I tak wlekliśmy się noga za nogą, aż dotarliśmy do wioseczki. Proszę się nie łudzić, tu wioski w górach nie są zamieszkane przez górali, tylko przez bogatych mieszczuchów. W tej konkretnie wioseczce kwitnął kiedyś przemysł - ze względu na bliskość linii kolejowej oraz obecność wody, która napędzała maszyny, był tu kiedyś przemysł wydobywczy - łupano okoliczne skały i poddawano je obróbce. To fragment ówczesnej infrastruktury:
Od tamtych czasów wiele się zmieniło. Nie dość, że zlikwidowano linię kolejową (zamiast torów jest ścieżka spacerowa), to jeszcze w dawnych faktoriach i budynkach przyfabrycznych zrobiono luksusowe mieszkania. Wioska teraz wygląda tak:
Podejrzewam, że te 150 lat temu, w czasach rozwoju przemysłu w dolinie Wye, okolica nie wyglądała ciekawie. Teraz wszystko jest zrekultywowane, dolina jest rezerwatem przyrody. Woda, jak już wcześniej napisałam, jest czysta, chociaż czasem wygląda jak zupa szczawiowa:
Dolina ograniczona jest bardzo stromymi stokami, ale zdjęcie jakoś nie oddaje rzeczywistości:
Potem jednakże wspięliśmy się na stok góry, bo nie chcieliśmy wracać tą samą drogą. Wtedy pogoda się już poprawiła i szliśmy straszliwie wąską ścieżką ze słońcem w oczy. Ale czasami oglądaliśmy się za siebie i mieliśmy wtedy takie widoki:
Wycieczkę tradycyjnie zakończyliśmy w lokalnym pubie, z którego nie mamy zdjęć, ale jak tu uwiecznić na zdjęciu dobre piwo... I jeszcze rzut oka na Peak District:
Te kropki wszędzie to owce, miliony owiec. Ale zobaczyłam o rzut beretem owcę z jagniętami, o tę właśnie:
I ucieszyłam się szalenie, że mi Mężysko zaraz zrobi zdjęcie baranków, tymczasem owca gromkim głosem zawołała 'beeeee' i wtedy z trawy wylazł jeszcze jeden baranek, po czym cała rodzina okazała nam lekceważenie i udała się na wypas pięćdziesiąt metrów dalej:
Pomijam, że zostaliśmy zlekceważeni przez owce. Do tej pory żyłam w przekonaniu, że jedna owca płci żeńskiej rodzi jedno, ewentualnie dwa jagniątka. A ta ma cztery! To co, ADOPTOWAŁA???Mężysko kazało mi dopisać, że może ma przedszkole...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz